Kristanismo kaj antisemitismo

La termino antisemitismo estis forĝita ĉe la fino de la 19-a jarcento de Wilhelm Marr kaj konsistas en la kontraŭeco, sur rasaj bazoj, al personoj konfesantaj judan religion; iom post iom la nocio plilarĝiĝis inkluzivante ankaŭ la kontraŭecojn motivitajn per politikaj kaŭzoj; foje ĝi miksiĝas kun rivaleco, malamikeco aŭ teologia kontraŭeco: en tiuj kazoj oni preferus uzi la terminon antisemitismo, ankaŭ se la plej granda parto de historiistoj akurate distingas la du terminojn.^[1]

Ĉe la komenco de la evento kristana naskiĝis kontrasto inter la nova "sekto" kaj la tradicia hebrea nukleo, pliprecize pro la principo ke la kristana fondinto estis kultata kiel Dio kaj pro la fakto ke tiuj sektanoj estis forigitaj el la sinagogo. Influis ankaŭ la fakto ke kristanismo, en la romia imperio okupis kun la edikto de Milano, praktike, la elstaran pozicion kiu antaŭe estis de la judoj. Krome la Patroj de la Eklezio kaj kristanaj katekizantoj estis fakte devigataj bremsi la fascinon de la hebreeca religio ĉe nemalmultaj kristanoj, altiritaj forlasi kristanismon por aliri la hebrean religion. Vidu: Evangelio laŭ Ebionitoj, Epifanio el Salamis ktp.

Foje en la polemiko, precipe pro teologiaj debatoj, Patroj de la Eklezio uzis vortojn ne amikecajn rilate la pensadon aŭ priskribon pri la juda religio.^[2] kiuj, laŭ iuj judoj pezis en la historio de antisemitismo tion kreskigante ĝis al la ekstremaj sekvoj kiel la ekstermejo de Aŭsvico.

Ĉu tio taksindas antisemitismo? Hodiaŭ judoj tio opinias kaj opiniigas, dum kristanoj, teologoj kaj antropologoj, ekskludas ĉar ne estas en ĝi aganta la principo kontraŭrasa. Vidu en Pio la 12-a kaj Holokaŭsto.

1. ↑ M. Ghiretti, Storia dell'antigiudaismo e dell'antisemitismo, Bruno Mondadori, Milano 2002; P. Stefani, L'antigiudaismo, Laterza, Roma-Bari 2004.
2. ↑ Nancy Calvert Koyzis, Paul, monotheism and the people of God: the significance of Abraham traditions for early Judaism and Christianity, 2004, Continuum International Publishing Group. Isbn=0-567-08378-0.